In de forensische sector krijgen veel hulpverleners te maken met gedragsproblemen, agressie en factoren die van invloed zijn op de behandel- en begeleidingsrelatie. In de hedendaagse tendens om oplossingsgericht te werken wordt niet altijd meer gekeken naar het verleden en de vroege jeugd. Iemand heeft nou eenmaal gedragsproblemen of een verslaving en pleegt delicten. Maar welke rol speelt hechting eigenlijk bij cliënten binnen het forensisch kader? Wat gebeurt er met de ontwikkeling naar emotionele volwassenheid als sprake is (geweest) van onveilige hechting? Bestaat er een verband tussen type hechting, delinquentie en psychopathologie? En waar richt recent wetenschappelijk onderzoek zich op tav hechting?

Het doel van deze klinische les is door het vergaren van kennis meer inzicht te krijgen in de doelgroep en daardoor betere ondersteuning te kunnen bieden. Vanuit verschillende perspectieven (neuro-, ontwikkelings- en forensische psychologie) wordt gekeken naar hetzelfde fenomeen. Daarnaast wordt er aandacht besteed aan praktische toepassingen in de praktijk.

Gever: Gedragsdeskundige Meryte Dijkstra